عبدالمطلب
عبدالمطلب، هاشم جو صاحبزادو هو، جيڪو 287ء ۾ پيدا ٿيو هو.[1]
ڪنيت
سنواريوعبدالمطلب جي ڪُنيت (ابو حارث ۽ ابو البطحا) هُئي۔
حليو
سنواريوهو تمام خوبصورت ، قد جا ڊگها ، دانشور ، ۽ فصاحت و بلاغت ۾ مشهور هُئا۔
دين
سنواريوهُو (دين ابراهيم ع) موجب عبادت ڪندڙ هُئا۔ رمضان جو پورو مهينو (ڪوه حرا) تي گُذاريندا هُئا۔
اخلاق
سنواريوغريبن ، مسڪينن، ايستائين جو جهنگلي جانورن ۽ پکين کي خوراڪ کارائيندا هُئا۔
حرام کان پرهيز
سنواريوهُو شراب پيئڻ، مُحرم عورتن سان نڪاح ڪرڻ ، ڇوڪرين کي جيئرو دفن ڪرڻ خلاف هُئا.
عزت ۽ مقام
سنواريوحطيم ۾ سندن ويهڻ لاءِ هڪ غالچو وڇايو ويندو هو۔ جنهن ته ساڻن علاوه ڪير به نه ويهندو هو.
اولاد
سنواريوعبدالمطلب جي ٻاره پُٽن مان پنج پُٽن جن اسلام ِيا ڪُفر جي خصوصيتن جي ڪري شهرت ورتي هُئي اُهي
ابولهب ، ابو طالب عليه السلام ، عبدالله عليه السلام، حضرت حمزه عليه السلام ، حضرت عباس عليه السلام۔ ابو لهب گورو ۽ باهه جهڙي ڳلن جيان چمڪندڙ ۽ چهري وانگر هو اُن ڪري والد کيس اهو نالو ڏنو هو۔ عبدالمطلب جي ٻين پُٽن جا نالا هي هُئا۔ ضرار ، قُثم ، زُبير ، مقوم ، حارث ، عبدالڪعبه ۽ غيداق۔[2]
آب زم زم جي تلاش
سنواريوعبد المطلب : جيئن ته شيبه جي پرورش سندس چاچي مطلب ڪئي اُن ڪري اُن نسبت سان سندس نالو عبدالمطلب (مطلب جو غلام) پئجي ويو۔ سندن وڏي ۾ وڏو ڪارنامو اهو هو ته (چاه زم زم) جيڪو هڪ مُدت پهرئين واري ۾ دفن ٿي گُم ٿي ويو هو پاڻ انهن جي کوج ڪئي ۽ کوه کوٽارائي اُن کي نئي نموني جاري ڪرايو[3]۔
عبدالمطلب جي منت
سنواريوعبدالمطلب منت مڃي هُئي ته ڏه پُٽ پنهنجي سامهون جوان ڏسندا ته هڪ پُٽ الله جي راه ۾ قربان ڪري ڇڏيندو۔ اها آرزو پوري ٿي ته ڏه ئي پُٽن کي وٺي ڪعبي ۾ آيا ۽ ڪعبي جي پُڄاري کان قرعه ڪڍايو، اتفاق سان قرعه ۾ عبدالله جو نالو آيو۔ عبدالله جون ڀينرون رُئڻ لڳيون ته سندس بدلي ۾ ڏه اُٺ قربان ڪجن۔ وري ٻيهر قرع اندازي شروع ڪرائي وئي پر وري به عبدالله جو نالو نڪري آيو۔ هاڻ عبدالمطلب ڏه جي بدران ويهه اُٺ قربان ڪرڻ تي تيار ٿي ويو ۽ وري وري قرع اندازي ٿيڻ لڳي ۽ بار بار عبدالله جو نالو قرع ۾ نڪتو ايستائين جو اُٺن جو تعداد سو تي پُهچي ويو۔ پو اُٺن تي قرع ڪڍيو ويو ۽ اهو اُٺن تي نڪري آيو ۽ ائين سو اُٺ قربان ڪرڻ سان عبدالله بچي ويو۔(هي واقدي جي روايت آهي) ابن اسحاق جو بيان آهي ته اُٺن جي بدلي تي تجويز قريش جي رئيس جي تدبير هُئي[4]۔
وفات
سنواريوسندن وفات 578ء يا 579ء ۾ ٿي۔ تاجدار فارس (نوشيروان عادل) جي وفات ع ۾ ٿي هُئي۔