خشڪ پاڪستان جي صوبي سنڌ، بلوچستان ۽ پنجاب ۾ واقع ھڪ بلوچ قبیلو آھي۔ھي رند بلوچ جي ھڪ شاخ آھي ۽ میر چاڪر خان جي اولاد آھن خشڪ سنڌي ٻولي جو لفظ آھي ۽ ان کي پنجاب ۾ ڪشڪ بلوچ چوندا آھن.

خشڪ
ٻوليون

سرائیکي ٻولي، بلوچي ٻولي ، سنڌي ٻولي

مذھبَ

اسلام

لاڳاپيل نسلي گروھ

دیگر بلوچ قوم

ھي قبيلو رند جو سبي ڪالان آھي ۽ مير چاڪر خان رند جي آولاد آھي.بلوچستان مان رند جي وسيع لڏپلاڻ ڪرڻ سبب ھي قبيلو بہ پنھنجو وطن چڏي پاڪستان جي مختلف علاقن ۾ وڃين رھيو. کھين مورخين ھن جا منظر ڏٺھا آھن تہ مير محمد خان خشڪ قبيلي جو سردار ھو.

ڪجهه منصفين جي مطابق قبيلي جو نالو خشڪ يا ڪوشڪ جي نالي سان رکھيو ويو ھو، بلدہ مڪران ڊيوزن بلوچستان جي ڇھ ديہات مان ھڪ آھي ۽ ہو ھوت قبيلي جي ڌي بلدي جي اولاد آھن. ھي اڪثر سنڌ جنوبي پنجاب تجارت جي لاء ويندي ھوئي

خشڪ ٽالپور خاندان جا وڏا حامي رھيا آھن ۽ سنڌ حڪومت ۾ بلوچ حڪومت جي طاقت ۾ حصو وٽتو . ٽالپور خاندان جي آخري دؤر ۾ مير شير محمد خان ٽالپورل اسماعلين جي خلاف مير محمد خان خشڪ جي مدد حاصل ڪئي. 1843ء ۾ مير محمد خان خشڪ پنھنجي 2000 قبائل سان گڏ ٺٽي تي حملو ڪيو ۽ حيدر آباد جي ٽالپور جي حدايت تي اسماعلين سان وڙھيو. مير محمد خان خشڪ فتح حاصل ڪرڻ کھان پوء مير شير محمد خان ٽالپور جي پرنسپل فورس ۾ شموليت اختيار ڪيائون.جئين ھي اسماعلين جي خلاف پنھنجي مخالف جرگہ خلاف اپريشن شروع ڪري سگھن. ٽالپور جي زوال کان پوء قبيلي کي وڏين بيچھدگن ۽ بدحالي جو مقابلو ڪرڻو پيو. برطانوي راج ٽالپور سان وابسگي جي وجہ ڪري انھن کھي ڪمزور ڪري ڇڏيو.

بلوچستان ۾ خشڪ قبيلو وسيع تعداد ۾ بلوچي ڳالھائيندا آھن. جڏھن تہ سنڌ جنوبي پنجاب ۾ اڪثريت قبيلو سرائيڪي کھي پنھنجي پنھرين ٻولي ڳالھائيندا آھن. ڪجهه سنڌي بہ ڳالھائيندا آھن.علاقائي طور تي

سنڌ يعني گھوٽکي،ٺٽو، دادو، ڪنڊيارو، شھداد ڪوٽ،ڪشمور، شڪارپور، مٽياري، جھنڊو اور حيدر آباد جي مختلف اضلاع ۾ آباد آھن. بلوچستان ۾ سبي، اوستہ محمد، تربت، نصير آباد ۽ مند ۾ مجود آھن پنجاب يعني ڊي جي خان، رحيم يار خان، مظفر گڙھ ۽ خانپور جي جنوبي اضلاع ۾ ڀي موجود آھن.