مولود
مولود
مولود عربيءَ جو لفظ اھي جنھن جي معنيٰ اھي ”نئون ڄاول ٻار“، پر سنڌي شاعريءَ ۾ نبي اڪرم صلي لله عليھ والھ وسلم جي ولادت کي بنياد بڻائي سندس صفت شان جي بيان کي مولود چوندا اھن. مولود ۾ نبي سائينء جي ساراه سان گڏ سندن روضي جي زيارت، معراج واري واقعي کي بھ موضوع بڻايو ويندو اھي. سٽاءَ جي حساب سان مولود وائي يا ڪافيءَ جھڙو ھوندو اھي. صرف ان ۾ ميوزڪ نھ ٿيندي اھي. قديم دؤر ۾ شاهه عنايت رضويءَ (1644-1713ع) جي واين ۾ مولود جي صنف موجود آهي. مولود جو ابتدائي وڏو شاعر مخدوم عبدالرؤف ڀٽي (1682-1752ع) ڪلهوڙن جي عصر ۾ ٿي گذريو آهي، جنهن جو هڪ مشهور مولود آهي: منارا مير مرسل جا ڏسان شل ڏيهه کي ڏوري هلي هالان، مٽي ميسو، انڙيو کي ڇڏيان اوري.[1]
حوالا سنواريو
- ↑ .ڪتاب:ادبي اصطلاحن جي تشريحي لغت؛مرتب: مختيار احمد ملاح؛پبلشر:سنڌ لئنگئيج اٿارٽي