|
نسيم ٿيٻو جو جنم شڪارپور ۾ 1 اپريل 1940 ع تي ٿيو ۽ دادو ضلعي جي ڳوٺ ڳاڙهيءَ مان ابتدائي تعليم حاصل ڪيائين ۽ [[سنڌ يونيورسٽي]] [[ڄامشورو]]<ref>{{Cite web|url=https://www.dawn.com/2012/03/20/services-of-nasim-thebo-remembered/|title=Services of Nasim Thebo remembered|last=Report|first=Bureau|date=2012-03-20|website=DAWN.COM|language=en|access-date=2020-03-20}}</ref> مان اقتصاديات ۾ ايم اي جي سند حاصل ڪيائين.هن جي والد جو نالو مير عبدالباقي ٿيٻو هو. هن جي ماء [[بادام ناتوان]] پهرين سنڌي خاتون ناول نگار هئي.هن جي ڀيڻ بينظير ٿيٻو به اديبه هئي. هن جو ڀاء [[مير ٿيٻو]] هڪ ناميارو سياسي ڪارڪن ۽ ڪميونسٽ اڳواڻ هو.
== ليکڪادبي جي طور تيخدمتون ==
هن کي لکڻ جو ڏانءُ پنهنجي والده بادام ناتوان وٽان ورثي ۾ مليو. جڏهن سندس پهرين ڪهاڻي ڳوڙهن جي ريکا شايع ٿي ان وقت پاڻ ڏهين ڪلاس جي شاگردياڻي هئي. ان بعد هن ڪيتريون ئي شاهڪار ڪهاڻيون لکيون جن ۾ ”گهايل ٿي گهاريان“، ”وڍي جن وڌياس“، ”مون گهيڙيندي ڇڏيا“، ”اڀر چنڊ پس پرين“، رسندو ڀرجندو گهاءُ“ ۽ ”احساس جا چڪ“ خاص ذڪر جي لائق آهن. سندم ڪهاڻين جا اڪثر عنوان لطيف جي بيتن مان ورتل آهن. هن 25 جي لڳڀڳ ڪهاڻيون لکيون جيڪي ان وقت جي مشهور ادبي رسالن سوجهرو، برسات، هلچل ۽ مهراڻ وغيره ۾ ڇپيون. سندس ڪهاڻين ۾ ڳوٺاڻي زندگيءَ جا چٽا عڪس ملن ٿا. عورتن سان ٿيندڙ معاشرتي ڏاڍايون، زميندارن جا هارين تي ٿيندڙ ظلم۽ پوليس جون ارھ زورايون سندس ڪهاڻين جا موضوع آهن.
هوء هن جي ماء بدام نعتان کان لکڻ جي فن وراثت ڪئي. هن پنهنجي پهرين سنڌي مختصر ڪهاڻي لکيو آهي ته "غورن جي راه" (سنڌي: ڳوڙهن جي ريکا) معني "موتي جون قطار" جڏهن هوء پڙهائي رهي هئي .هن جا ڪجهه عنوان جون ٻيون ڳالهيون آهن "غل ته غرييان" (گهايل ٿي گهاريان) معني "زخمي زخمي"، "وهان جن ويڊيا" (وڍي جن وڌياس)، "مون کي جرنينديو چشاديا" (مون جهيڙيندي ڇڏيا) .هي ڪهاڻي اولهه پاڪستان کان اوڀر پاڪستان جي جداگي واري موضوع تي لکيل هو، "اچر چندر پس پرين" (اڀر چنڊ پس پرين) "اي چنڊ اٿي ۽ ڏسندڙ منهنجي محبوب"، "رسنڊو برجنڊو گوها" (رسندو
مطلب "چرس ليننگ زخم"، "احساس جا چڪ " (احساس جا چڪ) <ref>{{Cite web|url=http://www.encyclopediasindhiana.org/article.php?Dflt=ٿيٻونسيم|title=ٿيٻونسيم : (Sindhianaسنڌيانا)|website=www.encyclopediasindhiana.org|language=sd|access-date=2020-03-20}}</ref>
آيتون گهڻو ڪري سنڌي ادبيات مان اڪثر ننڍيون ڳالهيون ڪيون وينديون آهن، صوفي شاعر شاهه عبداللطيف ڀٽائي.اهي سڀ ڳالهيون سنڌي ادب جي مختلف مقبول جرنل ۾ شايع ڪيا ويا آهن،<ref>{{Cite web|url=http://www.encyclopediasindhiana.org/article.php?Dflt=ٿيٻونسيم|title=ٿيٻونسيم : (Sindhianaسنڌيانا)|website=www.encyclopediasindhiana.org|language=sd|access-date=2020-03-20}}</ref> جهڙوڪ "سوجرو"، "بورسات"، "هلچل"، "مهراڻ" وغيره .هن 25 ڪهاڻيون لکيو. [1] هن جون ڪيتريون ئي ڪهاڻيون ڳوٺ جي زندگي جي پس منظر ۾ لکيل آهن، هوء شهنشاهه جو موقعو مليو. عورت عورتن جي بدحالي، هاريء جي هٿيار جاگيردارن جي هٿ تي، ثقافت، هن جي گولي جي بدلي جيل جي ڪجهه چمڪيون هيون، جيڪي پنهنجي ڪهاڻيون ۾بعد ۾ هوء هن رشتي جي شدت تي ڪيتريون ئي ڪهاڻيون لکيو، خاص طور تي ته مرد ۽ عورت هڪ ٻئي سان.
.
.ان کان پوء عمر چانڊ جي پيرزئي (سندس ساهت) ۾ سندس ڪهاڻي مجموعو سنڌيء ۾ سنڌي ايڊبي بورڊ پاران شايع ڪيو ويو. هن ڪتاب ۾ سندس 15 قونتون دين محمد ڪلهوڙي طرفان مرتب ڪيو ويو آهي<ref>{{Cite web|url=https://sindhsalamat.com/threads/41738/|title=اڀر چنڊ پس پرين : نسيم ٿيٻو|website=SindhSalamat|access-date=2020-03-20}}</ref>
== ذاتي زندگي ==
| 