غوث بھاؤالدين ذڪريا ملتانيءَ جي پويان ھلندڙ سلسلي کي جن جماعتن وڌايو، سي ملتاني جماعتون، پهرين بڪيرا شريف مان ٿي پوءِ ملتان وينديون هيون ۽ اتان واپسيءَ تي به وري بڪيرا شريف ۾ ضرور حاضري ڀرينديون هيون. جنھنڪري ھر ھڪ زيارتيءَ تي لازم ٿي ويو ھيو ته ايندي ويندي بڪيرا شريف اچي. جيڪو نه ايندو ھيو، تنھن لاءِ چيو ويندو ھيو ”جنهن بڪيرا نه ڀيٽيا، تنهن جو ملتان به نه ٿيو.” يعني ملتان جي بزرگن وٽان فيض تڏھن حاصل ٿيندو، جڏھن بڪيرا شريف جي درگاھ تي حاضري ڀربي. [1]