اَنبِڙِي
انب جو وڻ ميوي کان پهرين ٻُور جھليندو آهي جنهن مان ننڍڙو ميوو ٺهندو آهي انکي انبڙي چئبو آهي. انبڙيون وڏيون ٿي انبن جي شڪل وٺنديون آهن. انبڙيون کائڻ ۾ کٽيون ٿينديون آهن. انبڙين جي چٽڻي ۽ آچار مزيدار ٿيندو آهي. سنڌي ماڻهو انبڙيون ڇلي سُڪائي، ٻوڙ رڌڻ ۾ کٽاڻ لاءِ ڪم آڻيندا آهن. انب جو ڪچو ڦر (جيڪو سائو ۽ کٽو ٿئي). انبڙين جو -آچار- وجهندا آهن ۽ چٽڻي ۽ مربو ٺاهيندا آهن.[1]