آسڻ (لفظ)
آسڻ ويھڻ جي جاءِ، گدي، بيٺڪ، پاٿاري. آستانو، تڪيو. فقيراڻو تڪيو، گيان ڌيان جو ھڪ طريقو. آسڻ کي ’آشرم‘ بہ چئبو آهي.[1]
حوالا سنواريو
- ↑ آسڻ : (Sindhianaسنڌيانا) انسائيڪلوپيڊيا سنڌيانا (ويبسائيٽ)، سنڌي ٻوليءَ جو با اختيار ادارو، حيدرآباد، سنڌ.