Roman Empire سان ڀل نہ کائو.

پوتر رومي سلطنت (Holy Roman Empire)، جيڪا 1512ع کان پوءِ جرمن قوم جي پوتر رومي سلطنت جي نالي سان پڻ سڃاتي وڃي ٿي، مرڪزي ۽ مغربي يورپ ۾ عام طور تي پوتر رومي شهنشاهه جي سربراهي ۾، هڪ سياسي ادارو هو. [13] اهو ابتدائي وچين دور ۾ ترقي ڪئي ۽ تقريبن هڪ هزار سالن تائين, 1806 ۾ نيپولين وارين جنگين دوران ان جي خاتمي تائين هليو. 1866ع ۾ نيپولين بوناپارٽ ان سلطنت کي سدائين لاءِ ختم ڪرڻ جو اعلان ڪيو.[14]

پوتر رومي سلطنت
Holy Roman Empire
Sacrum Imperium Romanum (Latin)
Heiliges Römisches Reich (جرمن)

جرمن قومن جي پوتر رومي سلطنت

Holy Roman Empire of the
German Nation
Sacrum Imperium Romanum Nationis Germanicae (Latin)
Heiliges Römisches Reich Deutscher Nation (جرمن)

800/962[lower-alpha 1]–1806
Flag of پوتر رومي سلطنت Holy Roman Empire
{{{coat_alt}}}
Imperial Banner
(ت. 1430–1806)
ڪوٽ آف آرمز
(پندرهين صدي جي ڊيزائن)
Location of پوتر رومي سلطنت Holy Roman Empire
حیثیت سلطنت
گادي جو هنڌ ملٽي سينٽرل[3]
مذهب مختلف سرڪاري مذهب
  • رومن ڪيٿولڪزم (1054-1806)
  • لوٿرانزم (1555-1806)
• * ڪيلونزم (1648-1806)
حڪومت چونڊيل بادشاهت
مخلوط بادشاهت (شاهي سڌارن کان پوءِ)[4]
مقننه شاهي ڊايٽ

25 ڊسمبر 800ع تي، سال 476ع ۾ قديم مغربي رومن سلطنت جي زوال کان پوء, ٽن صدين کان وڌيڪ, پوپ ليو ٽيون فرانڪس جي بادشاهه, شارليمين کي رومن شهنشاهه جي حيثيت سان تاج ڪيو، [15] ۽ مغربي يورپ ۾ لقب کي بحال ڪيو. اصل ۾ يورپي بادشاهه "اوٽو پهرئين" جرمني ۽ اٽليءَ جي علائقن کي ملائي، سال 962ع ۾ وچ يورپ جي علائقي ۾ هيءَ سلطنت قائم ڪئي.[16] هن سلطنت جي قيام ذريعي اها ڪوشش ڪئي وئي، ته سڀني عيسائي ملڪن کي ڌرمي (مذهبي) جذبي تحت ملائي هڪ ئي رياست اندر متحد ڪيو وڃي.[17] [18] 1273ع کان هن سلطنت تي هئپسبرگ خاندان جو غلبو رهيو.[19] هن سلطنت جو آخري حاڪم ”فرانسس ٻيو" هو، جنهن 1806ع ۾ تخت سنڀاليو.

عالمن عام طور تي ادارن ۽ اصولن جي ارتقا کي بيان ڪن ٿا جيڪي سلطنت قائم ۽ سامراجي ڪردار جي بتدريج ترقي ڪن ٿا. 13 صدي عيسويء تائين, جڏهن ته شهنشاهه جو دفتر ٻيهر قائم ڪيو ويو هو, هن جي دائري لاء صحيح اصطلاح "پاڪ رومن سلطنت" استعمال نه ڪيو ويو. جيتوڻيڪ شروع کان شهنشاهه جي نظرياتي قانونيت وراثت جي تصور (transaletio imperii) تي مبني هئي. جنهن کي روم جي قديم شهنشاهن کان ورثي ۾ مليل عظيم طاقت حاصل هئي. تنهن هوندي به, پاڪ رومن سلطنت ۾, شاهي آفيس روايتي طور تي اڪثر جرمن شهزادن جي چونڊيل هئي. نظريي ۽ سفارتڪاري ۾, شهنشاهه سڀني يورپ جي ڪيٿولڪ بادشاهن جي برابر سمجهيا ويندا هئا.

15 صدي جي آخر ۽ 16 صدي جي شروعات ۾ شاهي سڌارن جو هڪ عمل, ادارن جو هڪ سيٽ ٺاهي, هن سلطنت کي تبديل ڪيو جيڪو 19 صدي عيسويء ۾ پنهنجي آخر تائين برقرار رهيو. مؤرخ ٿامس برڊي جونيئر موجب؛

"امپيريل ريفارم کان پوءِ جي سلطنت قابل ذڪر ڊگھي عمر ۽ استحڪام جو سياسي ادارو هو ۽ ٻين ۾ اوڀر مرڪزي يورپ جي ٿلهي ليکي ضم ٿيل، چونڊيل سياست, نئين ڪارپوريٽ جرمن قوم,. صرف شهنشاهه جي فرمانبرداري ڪرڻ جي بدران, ان سان ڳالهه ٻولهه ڪئي. 6 آگسٽ 1806ع تي شهنشاهه فرانسس II تخت نشين ٿيو ۽ فرانسيسي شهنشاهه نيپولين طرفان هڪ مهينو اڳ، رائن جي ڪنفيڊريشن, جرمن ڪلائنٽ رياستن جو هڪ اتحاد, اهو پاڪ رومن شهنشاهه سان وفادار نه هو, پر فرانس ڏانهن وفادار هو, جي ٺهڻ کان پوءِ, رسمي طور تي سلطنت کي ٽوڙي ڇڏيو.

مهينو اڳ. رائن جي ڪنفيڊريشن جي ٺهڻ کان پوءِ. فرانسيسي شهنشاهه نيپولين طرفان. جرمن ڪلائنٽ رياستن جو هڪ اتحاد آهي جيڪو پاڪ رومن شهنشاهه سان نه پر فرانس سان وفادار آهي. 6 آگسٽ 1806ع تي شهنشاهه فرانسس II تخت نشين ٿيو ۽ سلطنت کي رسمي طور تي ٽوڙي ڇڏيو. [20]

نالو ۽ عام تصور

سنواريو

ڊيموگرافڪ

سنواريو

شاهي خاندان

سنواريو

پڻ ڏسو

سنواريو

خارجي لنڪس

سنواريو

Scholars generally describe an evolution of the institutions and principles constituting the empire, and a gradual development of the imperial role.[21][22] While the office of emperor had been reestablished, the exact term for his realm as the "Holy Roman Empire" was not used until the 13th century,[23] although the emperor's theoretical legitimacy from the beginning rested on the concept of translatio imperii, that he held supreme power inherited from the ancient emperors of Rome.[21] Nevertheless, in the Holy Roman Empire, the imperial office was traditionally elective by the mostly German prince-electors. In theory and diplomacy, the emperors were considered the first among equals of all Europe's Catholic monarchs.[24]

A process of Imperial Reform in the late 15th and early 16th centuries transformed the empire, creating a set of institutions which endured until its final demise in the 19th century.[25][26] According to historian Thomas Brady Jr., the empire after the Imperial Reform was a political body of remarkable longevity and stability, and "resembled in some respects the monarchical polities of Europe's western tier, and in others the loosely integrated, elective polities of East Central Europe." The new corporate German Nation, instead of simply obeying the emperor, negotiated with him.[27][28] On 6 August 1806, Emperor Francis II abdicated and formally dissolved the empire following the creation – the month before, by French emperor Napoleon – of the Confederation of the Rhine, a confederation of German client states loyal not to the Holy Roman emperor but to France.

  1. "Charlemagne | Holy Roman emperor". Encyclopædia Britannica Online. حاصل ڪيل 16 October 2023. 
  2. Kleinhenz 2004810; "Otto can be considered the first ruler of the Holy Roman Empire, though that term was used until the twelfth century".
  3. von Aretin, Karl Otmar Freiherr (31 December 1983). Schieder, Theodor; Brunn, Gerhard. eds. "Das Reich ohne Hauptstadt? Die Multizentralitat der Hauptstadtfunktionen im Reich bis 1806". Hauptstädte in europäischen Nationalstaaten: 5–14. doi:10.1515/9783486992878-003. ISBN 978-3-4869-9287-8. https://www.degruyter.com/document/doi/10.1515/9783486992878-003/html. 
  4. Wilson 2016v–xxvi.
  5. "UNIO REGNI AD IMPERIUM in 'Federiciana'". Treccani.i access-date=2022-05-04.  line feed character in |publisher= at position 11 (مدد)
  6. "Enrico Vi, Re Di Sicilia E Imperatore In 'Federiciana'". Treccani.it. حاصل ڪيل 2022-05-04. 
  7. Kamp, Norbert. "Federico Ii Di Svevia, Imperatore, Re Di Sicilia E Di Gerusalemme, Re Dei Romani In 'Federiciana'". Treccani.it. حاصل ڪيل 2022-05-04. 
  8. Brady 2009211.
  9. Pavlac & Lott 2019249.
  10. Schmitt, Oliver Jens (2021) (de ۾). Herrschaft und Politik in Südosteuropa von 1300 bis 1800. Walter de Gruyter GmbH & Co KG. p. 659. ISBN 978-3-1107-4443-9. 
  11. Schmitt, Oliver Jens (2021) (de ۾). Herrschaft und Politik in Südosteuropa von 1300 bis 1800. Walter de Gruyter GmbH & Co KG. p. 659. ISBN 978-3-1107-4443-9. 
  12. Johnston, William M. (1983) (en ۾). The Austrian Mind: An Intellectual and Social History, 1848–1938. University of California Press. p. 13. ISBN 978-0-5200-4955-0. 
  13. Coy, Jason Philip; Marschke, Benjamin; Sabean, David Warren (2010) (en ۾). The Holy Roman Empire, Reconsidered. Berghahn Books. p. 2. ISBN 978-1-8454-5992-5. 
  14. حوالي جي چڪ: Invalid <ref> tag; no text was provided for refs named EB.HRE
  15. "Charlemagne". History. وقت 6 September 2022 تي اصل کان آرڪائيو ٿيل. حاصل ڪيل 19 September 2022. 
  16. "Charlemagne". History. وقت 6 September 2022 تي اصل کان آرڪائيو ٿيل. حاصل ڪيل 19 September 2022. 
  17. Peters, Edward (1977) (en ۾). Europe: the World of the Middle Ages. Prentice-Hall. p. 418. ISBN 978-0-1329-1898-5. https://books.google.com/books?id=FtoWAQAAIAAJ. Retrieved 6 February 2022. 
  18. Weiler, Björn K. U.; MacLean, Simon (2006) (en ۾). Representations of Power in Medieval Germany 800–1500. Isd. p. 126. ISBN 978-2-5035-1815-2. https://books.google.com/books?id=fv1nAAAAMAAJ. Retrieved 9 March 2022. 
  19. Weiler, Björn K. U.; MacLean, Simon (2006) (en ۾). Representations of Power in Medieval Germany 800–1500. Isd. p. 126. ISBN 978-2-5035-1815-2. https://books.google.com/books?id=fv1nAAAAMAAJ. Retrieved 9 March 2022. 
  20. پاڪ رومن سلطنت؛ آن لائين سنڌي ڊڪشنريون؛ آن لائن سنڌي ڊڪشنريون
  21. 21.0 21.1 Whaley 2012a17–21.
  22. Bryce 18902–3.
  23. Garipzanov 2008.
  24. Breverton 2014104.
  25. Wilson 2016b79.
  26. Brady 2009104–106.
  27. Brady 2009128, 129.
  28. Johnson 199623.


حوالي جي چڪ: "lower-alpha" نالي جي حوالن جي لاءِ ٽيگ <ref> آهن، پر لاڳاپيل ٽيگ <references group="lower-alpha"/> نہ مليو