قادر بخش بيدل

قادر بخش بيدل 1230ھ مط ۾ ڄائو. چوڏهن سالن جي عمر جي تحصيل ڪيائين. روحاني از قلندر]] تي ويو. اتان موٽڻ بعد، مير صوفي جان الله شاهه جو مريد ٿيو، جنهن جي طريقت جو سلسلو صوفعر تي مشي شاه عنايت شهيد سان ملي ٿو. بيدل فقير سنڌ جوو انگ ٽي عظيم شاعر، وڏو عالم ۽ فاضل ٿي گذريو آهي. سندس علم ۽ فضل سنمقولن ۽ هوت اچي دس تصنيفن مان معلوم ٿئي ٿو. جن جهه کان مٿي آهي. جيڪي فارسي نثر ۽ نظم، عربي نظم، سنڌي سرائيڪي ۽ هندي شتمل آهن، فارسيءَ ۾ سندن ٻه ٽي ديوان آهن. بيدل جابق 1814عي ڪلام ۾ هر هنڌ تصوف ۽ وحدت الوجود جي اپٽار آهي. سندس ڪلام ٻولي سادي ۽ سلوڻي آهي. بيدل سنڌي ڪافيءَ کي۾ ظاهري فيض پرائڻ [[لال شهبنئين اسلوب ۾ پيش ڪيو. هتي هڪ ڪافي جي ٽي بند ڏجن ٿا. جيڪا ڏيڍي آهي ۽ ٿل ٿورڙن بندن ۾ ٻٽو قافيو آندل آهي:

ڪانگ لنوي مٺي لات، محبت مسافر ڄاڻ ڪي ايندا،

ايندا جوُءِ ۾ جانب جائي، وائي جنين جي اٿم وات،

دوست دلاسو دل ڏيندا، بيدل بلڪل ٿي نه ماندو،

سمجهه صبح ڪي رات، توسان هڪ ٿيندا.