خمريا شاعري
اها شاعري، جنهن ۾ شراب، شراب مان ممڪنه نشو ۽ ٻين عنصرن جو ذڪر اچي. مثال طور ساقي، ميخانو، ميڪدو وغيره. سنڌي ۾ خاص طور تي عروضي شاعريءَ ۾ شرابي غزلن جو گهڻو رواج آهي. هن شاعريءَ يا ”شرابي شاعري“ کي ”خمريا شاعري“ (Toxicated Poetry) چئبو آهي. شاهه لطيف جي شاعريءَ ۾ ”موکي ۽ متارن“ جو ذڪر به اهڙي شاعريءَ جو مثال آهي.[1]
حوالا سنواريو
- ↑ سنڌي آنلائين ڊڪشنري[مئل ڳنڍڻو] پاران سنڌي لئنگئيج اٿارٽي، حيدرآباد