اسلوب (ادب)
اسلوب (Style) اهو لکڻ جو انداز ۽ معيار آهي، جنهن مان اديب/ساهتڪار جي شخصيت جو پختو اندازو لڳائي سگهجي. هر فن تجربن مان ڦٽي ٿو، جيڪو شعور جو لباس پهري دل ۽ دماغ ۾ وسي ٿو. هر ساهتڪار شعوري ڪوشش سان پنهنجو اسلوب بيان رکي ٿو.
.jpg)
مثال طور جان ملٽن (1609-1674ع) جي شخصيت ۽ سندس اسلوب ‘وڃايل جنت’ (Paradise Lost) ۾ نمايان نظر ايندو. جان ڪيٽس (1795-1821ع)، پنهنجي ‘نظم هائپيرين’ ۾ ڪوشش باوجود بہ ملٽن جو اسلوب پيدا نہ ڪري سگهيو آهي. ان طرح غالب، انيس جي رنگ ۾ لکي نہ سگهيو. مرزا غالب (1797-1869ع) وٽ اهو مذهبي جوش نہ آهي جهڙو مير انيس (1802-1874ع) جي مرثيہ نگاريءَ ۾ آهي. وليم شيڪسپيئر جهڙا ڊراما ڪوبہ ڊراما نگار لکي نہ سگهيو آهي. سنڌي ادب ۾ شاھ عبداللطيف ڀٽائي جي اسلوب جو ڪوبہ ثاني ڪونهي. شيخ اياز جو پنهنجو اسلوب، استاد بخاريءَ جو پنهنجو اسلوب ۽ تنوير عباسي، شمشير الحيدري ۽ امداد حسيني، ارجن حاسد، واسديو موهيءَ جو پنهنجو اسلوب ۽ افساني ۾ امر جليل جو پنهنجو اسلوب آهي.[1]
حوالا سنواريو
- ↑ ڪتاب: ادبي اصطلاحن جي تشريحي لغت؛ مرتب: مختيار احمد ملاح؛ پبلشر: سنڌي لئنگئيج اٿارٽي، حيدرآباد.