روزو: جي ورجائن ۾ تفاوت
ڊاٿل مواد شامل ڪيل مواد
Intisar Ali (بحث | ڀاڱيداريون) سنوار جو تَتُ ڪونهي ٽيگَ: موبائل سنوار موبائل ويب سنوار وڌيل موبائل سنوار |
Intisar Ali (بحث | ڀاڱيداريون) سنوار جو تَتُ ڪونهي ٽيگَ: موبائل سنوار موبائل ويب سنوار وڌيل موبائل سنوار |
||
سِٽَ 3:
{{اسلام}}
'''روزو''' اسلام جو ٽيون رڪن آھي ۽ مسلمانن تي فرض آھي. روزو عيدن جي ڏينهن کان علاوه سڄو سال رکي سگهجي ٿو پر نفلي سواء [[رمضان]] جي جو ان هڪڙي مهيني ۾ روزو اسلام ۾ فرض آهي
==لغوي معنيَ==
”روزي لاءِ قرآن پاڪ ۾ ’[[صوم]]‘ جو لفظ آيل آهي. ۽ عربيت ۽ لغت جي خيال سان، لفظ صوم لاءِ هيٺيون معنائون ڏنل آهن:▼
1-ماٺ ڪرڻ. 2-هوا جو روڪجي وڃڻ. 3- گهوڙن جو ماٺ ڪري بيهي رهڻ. 4- ماٺ جو روزو رکڻ وغيره.<ref>اسلامي-لا، قرآن ۽ حديث جي روشنيءَ ۾ مولانا فضل احمد غزنويءَ،؛ رسالو:مهراڻ؛ ڇپيندڙ:سنڌي ادبي بورڊ؛ 1962ع</ref> ▼
==روزو جو طريقو==
روزي ۾ روزائت ڏينھن واري وقت ۾ ھر چيز کائڻ پيئڻ، تماڪ ڇڪڻ، جنسي تعلقات بند ڪندا آهن. روزي جي شروعات ۽ خاتمو اذان ذريعي ٿيندو آهي. روزي جي شروعات [[پرھ ڦٽي]] کان اڳ جڏھن افق تي ڪاري ڌار اڇي ڌار کان الڳ ٿيندي آھي تہ روزو شروع ٿيندو آهي ۽ وري سج لھي وڃڻ سان روزي کولڻ جو وقت ٿيندو آهي. مسلمان روزو حضرت محمد {{درود}} جي سنت جي پيروي ڪندي کارڪن ۽ ميوي جي رس سان کوليندا آھن. روزي کولڻ وقت دعا بہ گھري ويندي آهي. رمضان جي خاتمي سان عيدالفطر (روزو کووليندڙن جو جشن) ملھائي ويندي آهي.
==فرض روزو==
سورة البقرہ جي آيت نمبر 183 ۾ مسلمانن کي روزا رکڻ جو حڪم مليو جنھن م فرمايو ويو:
{{quote| اي مومنو! جيئن اوھان کان اڳين تي (روزا) فرض ڪيا ويا هئا تيئن اوھان تي (بہ) روزا فرض ڪيا ويا آهن تہ مانہ اوھين پرھيزگار ٿيو.|البقرہ:183|}}
ھر بالغ مسلمان تي روزا فرض آھن. روزي نہ رکڻ جو شرعي عذر بيماري، سفر، عورتن جي ماھواري، پيٽ سان ٿيڻ شامل آهن جيڪي ڇڏيل روزا ٻين ڏينھن تي رمضان بعد بطور قضا رکندا آهن.
==حوالا==
{{حوالا|2}}
[[زمرو: اسلام جا رڪن]]
[[زمرو:اسلام سان لاڳاپيل تڪرار]]
[[زمرو:اسلامي اصطلاح]]
▲”روزي لاءِ قرآن پاڪ ۾ ’[[صوم]]‘ جو لفظ آيل آهي. ۽ عربيت ۽ لغت جي خيال سان، لفظ صوم لاءِ هيٺيون معنائون ڏنل آهن:
▲1-ماٺ ڪرڻ. 2-هوا جو روڪجي وڃڻ. 3- گهوڙن جو ماٺ ڪري بيهي رهڻ. 4- ماٺ جو روزو رکڻ وغيره.<ref>اسلامي-لا، قرآن ۽ حديث جي روشنيءَ ۾ مولانا فضل احمد غزنويءَ،؛ رسالو:مهراڻ؛ ڇپيندڙ:سنڌي ادبي بورڊ؛ 1962ع</ref>
==وڌيڪ ڏسو==
| |||