رياضت: جي ورجائن ۾ تفاوت

'''رياضت''': {{ٻيا نالا|انگريزي= ''' Asceticism '''}} جنھن کي عربي ۾ ذھد چوندا آھن. ان ۾ طرحين طرحين مذھبي مشقون شامل ھونديون آھن جن وسيلي جسم ۽ خواھشن تي ضابطو حاصل ڪيو ويندو آهي تہ جيئن ذھني ۽ روحاني ڪيفيت جي تسڪين ٿئي. انگريزي لفظ اسيٽسزم يوناني لفظ ايسڪيسس (askesis) مان نڪتل آهي جنھن جي معني آهي تربيت يا مشق. رياضت جو تصور ھندو مت ، ٻڌ ازم ، عيسائيت ۽ محدود نموني اسلام ۾ بہ ملي ٿي. پر اسلام ۾ ان جي انتھا ۽ غيرشادي شدہ زندگي گزارڻ جي ترديد ملي ٿي ڇوتہ اسلام اعتدال تي زور ڏئي ٿو. اسلام ۾ 30 ڏينھن روزا رکي انھن م کائڻ پيئڻ ۽ جنسي خواھشن پوري ڪرڻ کان پرھيز ڪرڻ ۽ حج جي دوران پاڻ تي مختلف پابنديون لڳائي پاڪ رکڻ, رات جي وقت جاڳي عبادت ڪرڻ وغيره رياضت جا مثال آھن. اسلام ۾ رياضت ۾ مھارت عارفاڻي راھ تي ھلندڙ صوفين کي آھي. خيال آهي ته لفظ صوفي '''صوف''' (suf) لفظ مان نڪتل آهي جنھن جي معنيَ '''ان جو ٺھيل جبو''' آھي جيڪي ذاھد يا رياضت ڪندڙ پائيندا ھيا. صوفين جي دعوا آھي تہ اھي محمد صہ ۽ اسلاف جي نمونن يا طريقن تي ھلندڙ آھن. جيڪڏهن تاريخي طور تي ڏسجي ته آھي اسلام کان اڳ جي وچ اوڀر ۽ ايشيا جي مذھبن کان متاثر ٿيل آھن. محمد صہ پنھنجي زندگي نھايت سادگيءَ سان گذاري ۽ باقائدگي سان تھجد پڙھندڙ ھو ۽ نفساني ضابطو رکندڙ ۽ ڪثرت سان روزا رکندڙ