اڙد: جي ورجائن ۾ تفاوت

[[سنڌ]] ۾ '''اُڙد''' کي گهڻو ڪري ’مانهن‘ جي دال چوندا آهن. هيءُ خريف (ڪَتي) جو فصل آهي. هيءُ ٻوٽو زمين تي ڇَٽُ هڻي پکڙي بيهندو آهي. هن -ٻوٽي- جا پن ويڪرا ۽ ٽاريون ڊگهيون ۽ سنهي بج واريون ٿينديون آهن. هن جا گل ڇُڳي جي صورت ۾ ٿين ٿا. هن جو -ٻج- چڻي جيڏو ٿو ٿئي. مانهن مان بهترين قسم جي دال ٺهندي آهي، جنهن ۾ 22 کان 24 سيڪڙو پروٽين موجود هوندي آهي.

مانهن جي -اٽي- مان -پاپڙ- سٺا ٺهندا آهن، تنهن کان سواءِ شادي مراديءَ ۾ ڪنوار لاءِ اُٻٽڻ به مانهن جي -اٽي- مان ٺهندو آهي. اُٻٽڻ ۾ خوشبوئون ملائيندا آهن. مانهن جو -اٽو- ڳوهي رکڻ کان پوءِ ڦوڪجي پوندو آهي ۽ گهڻي جاءِ والاريندو آهي، تنهن ڪري عام محاورو آهي: ”مانهن جي -اٽي- وانگر ڦوڪجڻ“.<ref>[http://encyclopediasindhiana.org/article.php?Dflt=%D8%A7%DA%99%D8%AF اڙد] [[انسائيڪلوپيڊيا سنڌيانا]]، (جي ويب-سرزمين)، جلد پھريون، [[سنڌي ٻوليءَ جو با اختيار ادارو]]، حيدرآباد، سنڌ.</ref>