بيرنگ بادشاهه: جي ورجائن ۾ تفاوت

”بيرنگ بادشاهه“ صوفياڻو ڪلام چيو آهي، هن پنهنجي شاعريءَ ۾ بيرنگ لقب سان گڏ ”راز“ ۽ ”ڪٿي ڪٿي ”اسماعيل“ به استعمال ڪيو آهي. سندس ڪلام جو ڳٽڪو قلمي صورت ۾ موجود آهي. جيڪو سندس ئي هٿن جو لکيل آهي. سندس اکر ڏاڍا سهڻا هوندا هئا. سندس اهو قول مشهور آهي ته ”موت جي ياد قلب جو زنده رهڻ آهي“.

بيرنگ بادشاهه راڳ جو شوقين هوندو هو. سڄي رات جاڳي جاڳي ويراڳ ۾ گذاريندو هو. نيم ڪلاسيڪي موسيقيءَ جو ماهر هو. يڪتارو ۽ طبلو وڄائڻ جي سٺي ڄاڻ رکندو هو. ڪيڙا گيڙو رتا ۽ مٿي تي تاج وانگر ڊگھو ٽوپ پائيندو هو. هٿ ۾ بيراڳڻ يا ڪندري کڻندو هو. جنهن ۾ ڳاڙهو علم ٻڌل هوندو هو. هن ڪڏهن به ڪو مريد نه ڪيو. پر پوءِ به سندس طالبن جو وڏو انگَ هو. پاڻ 11 نومبر 1944ع تي لاڏاڻو ڪري ويو. سندس آخري آرامگاهه ڳوٺ آرائين تعلقي ڳڙهي ياسين ۾ آهي.

[[categoryزمرو:شخصيتون]]

[[categoryزمرو:سنڌي شخصيتون]]

[[categoryزمرو:شاعري]]