محاورو: جي ورجائن ۾ تفاوت

 

عربي لفظ ’حَاوَرَ‘ جو اسم مصدر ’محاورة‘ ڄاڻايو ويو آهي، جنهن جي معنى ٿي ورندي، وراڻي (جيڪا ڳالهه ورائي چئجي يعني جواب) مڪالمو يا مباحثو. اهو مروج استعمال جيڪو بيان ۾ ڪنھن جملي جو جزو ٿي ڪتب ايندو آهي ۽ اکري معنى بدران، ٻوليءَ جي رواج مطابق ٻي معنى ڏيندو آهي، انھيءَ کي ‘محاورو يا اصطلاح’ چئبو آهي.لفظ ‘محاوري’ جي اشتقاق ۽ مختلف لغتن مان جيڪا معنى ۽ مفهوم سامهون اچي ٿي تن مان اهو ئي اخذ ٿئي ٿو ته لفظ ‘اصطلاح’ ۽ ‘محاورو’ ٻه مختلف اسم آهن. يقيناً انهن جي استعمال ۾ به فرق هوندو. <ref>.ڪتاب:ادبي اصطلاحن جي تشريحي لغت؛مرتب: مختيار احمد ملاح؛پبلشر:سنڌ لئنگئيج اٿارٽي</ref>..هيءُ عربي ٻوليءَ جو لفظ آهي، جتان اهو فارسيءَ ۾ ڪتب اچڻ لڳو. ائين محاورو عربي مان فارسيءَ ۾ ۽ پوءَ فارسي مان هندي، اُردو، [[سنڌي]]، پنجابي ۽ ٻين ڪيترن ئي ٻولين ۾ ڪَتب اچڻ لڳو. ’محاوري کي عربيءَ ۾ ’محاورت‘ ڪري اُچاريندا آهن. اصل ۾ اِهو ’حاور‘ يا ’حوَر‘ فعل مان نڪتو آهي. محاوري جو مطلب آهي- موٽائڻ، ورندي ڏيڻ. اڳتي هلي ان جو مطلب گفتگو، ڳالھ- ٻولھ، لفظن جو ميڙ، روايت ۽ اصلاح وغيره نڪرڻ لڳو. محاوري جو جمع ”محاورا“ آهي.

 

[[زمرو: پهاڪا، محاورا ۽ چوڻيون]]